یادداشت | فانوسهای همیشه روشن؛ وقتی کتابهای شهدا، چراغ راه نوجوانی میشود
فاطمه رحمانی از دانشآموزان قزوین همزمان با گرامیداشت هفته کتاب و کتابخوانی در یادداشتی مینویسد: در روزهای نوجوانی، در بین صفحههای خاطرات شهدا با چراغهایی آشنا شدم که بیصدا اما ماندگار، مسیر زندگیام را روشن کردند؛ روایتهایی که برای من تنها یاد گذشته نیستند، بلکه درسهایی از جنس نور برای فهمیدن شجاعت، مسئولیت و انسانیت در نسل امروز ما هستند.
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، «فاطمه رحمانی» از دانشآموزان قزوین، همزمان با گرامیداشت هفته کتاب و کتابخوانی در یاداشتی مینویسد: گاهی در شلوغی روزهای مدرسه، میان تکالیف و دغدغههای نوجوانی، لازم است لحظهای مکث کنیم و از خود بپرسیم: چه چیزی میتواند روح ما را بزرگتر و نگاهمان را عمیقتر کند؟ برای من پاسخ این سؤال در صفحات کتابهایی پیدا شد که نام شهدا را بر خود داشتند؛ کتابهایی ساده و بیپیرایه، اما پر از درسهایی که در هیچ کلاس درسی گفته نمیشوند.
وقتی برای نخستین بار خاطرات یکی از شهدا را خواندم، حس کردم وارد جهانی شدهام که در آن انسانها نه با حرف، بلکه با عمل سخن میگویند. جهانی که مردان و زنانی در سختترین لحظهها، انتخابهایی درست کردند؛ انتخابهایی که امروز ما در آرامش و امنیت، نتیجه آن را زندگی میکنیم. آنجا بود که فهمیدم کتابهای شهدا فقط روایت جنگ نیستند، بلکه مدرسهای پنهان برای آموختن شجاعت، مسئولیت و انسانیتاند.
هر صفحهای که ورق میزنم، انگار فانوسی کوچک در درونم روشن میشود و مسیر آیندهام را نورانیتر میکند. کتابهای شهدا به من آموختهاند که قهرمان بودن فقط در میدان جنگ نیست؛ قهرمان کسی است که در صداقت، کمک به دیگران، پایبندی به ارزشها و انتخاب درست در لحظههای سخت، ثابتقدم بماند.
به همین دلیل هر بار دوستی از من میپرسد چه کتابی بخواند، با اطمینان میگویم: حداقل یک کتاب از خاطرات شهدا را تجربه کن. این جمله را از روی تکلیف نمیگویم؛ از تجربهای میگویم که نگاهم به زندگی را تغییر داده و روحم را پختهتر کرده است.
ما نوجوانها نسل فردای این سرزمینیم؛ نسلی که باید گذشته را بشناسد تا آیندهای روشن بسازد. مطالعه کتابهای شهدا برای من تنها یک سرگرمی نیست؛ یک بیداری آرام است، چراغی که خاموش نمیشود، همیشه روشناند و هر بار به من یادآوری میکند که برای ساختن فردا، باید ارزشهای دیروز را فهمید و پاس داشت.
امیدوارم دیگر نوجوانها نیز این روشنی را تجربه کنند؛ روشناییای که هر کس لمسش کند، یک قدم به فهم واقعی زندگی، مسئولیت و انسانیت نزدیکتر میشود.
